story time και φωτογράφιση

안녕~ Μιας και τα άρθρα με τυχαίες ιστορίες σας αρέσουν, να άλλο ένα για εσάς! Έτσι σήμερα θα σας γράψω μικρές ιστορίες που συνέβησαν αυτές τις μέρες, οι περισσότερες με κύριο πρωταγωνιστή τα κορεάτικά μου! Τώρα σχετικά με την κορεάτικη γλώσσα να είναι καλά η Εμμανουέλα και το chinese for you κάνουν πολύ καλή δουλειά, θεωρώ ότι γνωρίζω πράγματα (έκανα για πλάκα το τέστ του κράτους που κάνουν μαθήματα σε όσους έχουν βίζα και βγήκα επίπεδο 3, πάει μέχρι 5), ΑΛΛΑ άλλο να τα μιλάς στο μάθημα άλλο να τα μιλάς έξω, αφήστε που δεν ξέρω γιατί, οι κορεάτες αν τους πεις κάτι, αν δεν το πεις ακριβώς με την προφορά σε κοιτάνε λες και δεν ξέρουν τι τους λες. Όχι σαν εμάς που και να μας πουν κάτι οι ξένοι, και λάθος να είναι θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε (και θα καταλάβουμε) Νομίζω μέχρι στιγμής, μόνο στο μπαλέτο δεν έχω πρόβλημα συνεννόησης όταν μιλάω κορεάτικα (που θα είναι και η πρώτη ιστορία που θα σας πω)

ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΗΣΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΕ ΑΓΓΛΙΚΑ

Το είπα και σε προηγούμενο άρθρο, εκεί που έκανα δεύτερο μάθημα μπαλέτο και κάναμε μια άσκηση που έπρεπε να πηδάμε, εγώ δεν καταλάβαινα που πάνε τα πόδια ποιο πηδάει ποιο ξεκινάει…άντε γεια, και φυσικό είναι να τσακιστώ. Οπότε κάπως στραμπούλιξα το πόδι μου (ευχαριστώ όσους με ρωτάνε ακόμα είμαι καλά τώρα), μου λέει η δασκάλα στα κορεάτικα αν είμαι καλά και αν μπορώ να συνεχίσω. Της λέω θα βγω. Βγαίνω μέσα στον πόνο μου τώρα, έξω με ρωτούσαν στα κορεάτικα πως το έπαθα αν είμαι καλά, αν θέλω νοσοκομείο, εγώ από μέσα μου να είμαι σε μια κατάσταση, τώρα με δουλεύουν…πως να τους πω όλο το στόρυ στα ΚΟΡΕΑΤΙΚΑ. Τέλος πάντων, τους έδειξα με παντομίμα την άσκηση γιατί να τα έλεγα όλα αυτά εγώ στα κορεάτικα και εκείνη την στιγμή δεν έπαιζε. Μετά με ξαναρωτούσαν για νοσοκομείο παρόλο που τους έλεγα κεντσαναγιο (χαχαχα).

ΣΤΟ ΚΑΦΕ

Τα καφέ είναι ένα βάσανο, και έχω άπειρες ιστορίες. Πρώτα από όλα, νομίζω τους περισσότερους ξένους τους πιάνει ένα στρες όταν κάνουμε παραγγελία, ως προς το να τα πούμε σωστά. Και δεν μιλάω για την φράση “θα ήθελα ______παρακαλώ” αυτό δεν είναι τίποτα, το θέμα είναι το τι θέλεις. Οπότε, εγώ που θέλω τσάι, έχω θέμα. Συγκεκριμένα στο καφέ που πηγαίνω, πάντα παραγγέλνω τσάι ρόιμπος. Οπότε πάω μια μέρα, είχαν άλλη κοπελίτσα και της λέω θέλω ένα τσάι ρόιμπος. και μου λέει : Iced Americano? (ε δεν βαριέσαι; φέρε τον αμερικάνο και ας μην πίνω καφέ) Στο μεταξύ, το ρόιμπος με το iced americano καμία σχέση.

ΤΟ ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟ

Άλλο ένα στόρυ στο καφέ, πάω να παραγγείλω εγώ για εμένα και την φίλη μου, η οποία ήθελε καπουτσίνο. Πάω παραγγέλνω, όλα καλά. Μετά ο τύπος με ρωτάει αν θέλω κάτι. Μια λέξη που δεν την ήξερα. Τον ξαναρωτάω, μου το ξαναλέει…Πάλι ξαναρωτάω και μου το ξαναλέει. “ΝΑΙ” του λέω με ύφος μπλαζέ, και φεύγω. Στο μεταξύ να μην λέω τίποτα στη φίλη μου ότι ξέρεις τι αυτός κάτι με ρώτησε δεν ξέρω τι αλλά εγώ είπα ναι. Και απλά περίμενα σαν να μην τρέχει τίποτα. Έρχεται ο καφές το ανοίγει η κοπέλα το κοιτάει “Α! έχουν βάλει κανέλλα τι καλά δεν το περίμενα”. Πάλι καλά δηλαδή. Αλλά και αυτός επίτηδες το έλεγε αλλιώς για να με μπερδέψει;;;; Αντί να το πει σίναμον όπως όλοι εδώ πάει και μου λέει δεν ξέρω και εγώ τι δεν θυμάμαι καν.

ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

Πρόσφατα, ενώ είμαι στο μετρό, έρχεται μια γιαγιά και κάθεται δίπλα μου, και από όλους μέσα στο μετρό βρήκε εμένα να ρωτήσει αν το τρένο πάει στον σταθμό μαγκόκναρου. Ξαφνιάστηκα γιατί μιλούσα στο τηλέφωνο εκείνη την ώρα, της λέω πως πάει και τι το ΄θελα, μου πιάνει την συζήτηση. Ωχ λέω αυτό ήταν μεγάλη και αυτή, οι νέοι τουλάχιστον αν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε κάπως θα το βρούμε. Και ξεκινάει με το Δεν είσαι κορεάτισσα; (Γιαγιά προφανώς και δεν είμαι αφού σου μιλάω με το ζόρι) Ξέρετε τα ρήματα στα κορεάτικα δεν έχουν κλίσεις οπότε για μια στιγμή αναρωτιόμουν αν το λέει για εμένα ή για αυτήν. Της λέω είμαι ελληνίδα…Μετά κάτι μου έλεγε για την Ελλάδα, αλλά το κύριο ρήμα δεν το κατάλαβα. Συνέχισε η κουβέντα, με ρώτησε γιατί είμαι στην Κορέα. Και εδώ, απάντησα με μια φράση που ήταν από τις πρώτες που έμαθα στα κορεάτικα (και ο άντρας μου έλεγε τι θέλω να το λέω αυτό δεν θα μου χρειαστεί, ακόμα του το τρίβω) “έχω παντρευτεί με κορεάτη” μου χώνει η γιαγία μια στον ώμο σε φάση μπράβο καλά έκανες. Μετά με ρώταγε που κατεβαίνω, της λέω και εγώ, μου λέει και εγώ εκεί κατεβαίνω! Να φτάσαμε σήκω! (Ρε τι έπαθα…δεν με ενοχλούσε που μου μιλούσε, το αντίθετο, απλά είχα ανασφάλεια πως δεν θα την καταλαβαίνω ή δεν θα μπορώ να της μιλήσω γιατί δεν θα ξέρω τις κατάλληλες λέξεις, και ήταν και γιαγιά οπότε ήθελε και άλλο βαθμό ομιλίας) Με ρώτησε που ήμουν πριν και αν πηγαίνω σπίτι της τα απάντησα και αυτά. Μετά μου έλεγε κάτι για τον άντρα μου…δεν καταλάβαινα τι ακριβώς πάντως εγώ είπα ναι..( μπορεί να με ρώτησε αν με αγόρασε ο άντρας μου ας πούμε και να της είπα εγώ ναι ευχαριστώ) Τέλος πάντων και εδώ, την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια και εξαφανίστηκα, σπατάλησα πολύ ενέργεια να μιλάω κορεάτικα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ

Και φτάνουμε να σας πω για την φωτογράφιση που έκανα. Τον Οκτώβριο έκλεισα 1 χρόνο παντρεμένη (με πολιτικό) και λόγω του ιού, δυστυχώς όλες οι ετοιμασίες του γάμου αναβλήθηκαν επ’ αόριστον. Και επειδή προσωπικά δεν με βλέπω να βάζω το νυφικό και ποτέ. Είπαμε με τον άντρα μου να κάνουμε μια φωτογράφιση για την επέτειο, με παραδοσιακές κορεάτικες στολές (χάνμποκ) (να φοράμε κάτι όμορφο κι διαφορετικό) Ήταν και η ιδανική περίοδος τώρα μιας και το φθινόπωρο τα χρώματα είναι απίστευτα στο σκηνικό. Οπότε βρήκαμε ένα μαγαζί, το arang.hanbok και κλείσαμε ένα πακέτο, το οποίο είχε τα ρούχα, το μακιγιάζ τα μαλλιά και 1 ώρα φωτογράφιση. Τα χάνμποκ που έχουν είναι πολύ όμορφα και ποιοτικά. Είχαν πολύ ποικιλία και ήταν δύσκολο να διαλέξω, οπότε έβαλα τον άντρα μου να μου διαλέξει. Ήθελα να κάνω τα μαλλιά μου πάνω όπως και τα έκανα, το οποίο είναι με έξτρα χρέωση. (Το πακέτο ήταν περίπου στα 450 με 500 ευρώ συν τα μαλλιά που έκανα εγώ) Αφού ετοιμαστήκαμε πήγαμε στο παλάτι περπατώντας (πολλά τα βλέμματα) μάλιστα όταν πήγαμε να βγάλουμε την πρώτη φωτογραφία, 3 κυρίες στάθηκαν και μας έβγαζαν φωτογραφία και αγνοούσαν τον φωτογράφο που τους έλεγε απαγορεύεται να το κάνουν αυτό (στην Κορέα απαγορεύεται να βγάζεις φωτογραφίες κάποιον χωρίς να το θέλει, τιμωρείται από τον νόμο και κατατάσσεται σε σεξουαλική παρενόχληση) Βγάλαμε πάρα πολλές φωτογραφίες και ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Μετά την φωτογράφιση μπορούσαμε να κάτσουμε με τις στολές και να βγάλουμε δικές μας φωτογραφίες, όπως και κάναμε, αν και δεν μείναμε πολύ μιας και ήμασταν κουρασμένοι και πεινασμένοι. Οπότε γυρίσαμε πίσω, αλλάξαμε και πήγαμε να φάμε σούπες, μιας και είναι η εποχή για σούπες τώρα. ΄Εφαγα μια καταπληκτική σουπα με μοσχάρι χταπόδι και ένα άλλο είδος θαλασσινού που από ότι είδα το λένε αυτί της θάλασσας στα ελληνικά. Κλασσικά, όπως οι περισσότερες σούπες στην Κορέα, ανάλατη, για αυτό και εγώ έβαλα σάλτσα σόγιας μέσα και έγινε τέλεια (ο άντρας μου είχε αντίθετη άποψη)

Και φυσικά, θα σας δείξω μερικές φώτο με τα χάνμποκ

Στην φωτογραφία με τον άντρα μου, αυτό που βρήκε να σχολιάσει η μάνα μου ήταν το εξής: Μα καλά, τόσο κοντή είσαι, ένα τακούνι δεν είχαν να σου δώσουν;

όσοι θέλετε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες, και γενικά πράγματα από την Κορέα, μπορείτε να με ακολουθήσετε το instagram πατώντας εδώ ή με το όνομα: themeanbrunette

with love,

TheMeanBrunette