𝒦𝑜𝓇𝑒𝒶𝓃 𝒪𝒹𝓎𝓈𝓈𝑒𝓎 𝒬𝓊𝒶𝓇𝒶𝓃𝓉𝒾𝓃𝑒 𝐸𝒹𝒾𝓉𝒾𝑜𝓃

Τι μέρα έχουμε σήμερα; 27;  3 μέρες πριν ξεκίνησα την “οδύσσεια” να έρθω στην Κορέα.Εδώ να πω ότι το δράμα είχε ξεκινήσει πολύ πριν την ημερομηνία αναχώρησης μιας και η πολυαγαπημένη   αστυνομία δεν ήταν κατατοπιστική για το πως θα γίνει η μετακίνηση και κάλεσα σε 3 διαφορετικές περιφέρειες για να μάθω τι παίζει…Έλεγαν να πάω με λεωφορείο και μετρό και όχι με αυτοκίνητο, πράγμα που εμένα μου φαινόταν άτοπο. Τέλος πάντων, μετά από διαπραγματεύσεις, πήγα με το αυτοκίνητο. (Κανένας δεν μας σταμάτησε ποτέ στην εθνική)

Τώρα,φτάνοντας στο αεροδρόμιο….αρχικά, μόλις έφτασα στην πόρτα σκεφτόμουν αν είναι κλειστό και δεν έχει ενημερωθεί το πρόγραμμα πτήσεων και είχε αρχίσει να με λούζει κρύος ιδρώτας

Δεν έχω ξαναδεί τόσο άδειο το αεροδρόμιο, οι πτήσεις που πραγματοποιούνταν ήταν κάποιες σε Ελληνικά νησιά και οι ξένες ήταν μια για Βουκουρέστι και μια για Κατάρ (η δική μου)

Φτάνω λοιπόν στο γκισέ, και εδώ να ενημερώσω ότι τουλάχιστον για Κορέα πλέον λόγω του ιού έχει πάψει να είναι σε ισχύ η συνθήκη Σένγκεν, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεσαι βίζα για να πας, οπότε μου ζήτησαν τον λόγο που ταξιδεύω και την βίζα. Έχω βίζα F6, είναι βίζα γάμου οπότε σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι η κλασσική βίζα πίσω από το διαβατήριο, παίρνεις κατευθείαν άδεια παραμονής μόλις έρθεις Κορέα (ταυτοτητούλα μουαχαχαχαχαχα) οπότε έπρεπε να εξηγήσω γιατί η βίζα είναι έτσι όπως είναι, στο τέλος άφησα και σε αυτούς ένα αντίγραφο να το έχουν αφού μου το ζήτησαν για να ξέρουν πως είναι η βίζα (τι να κάνουν και αυτοί έχουν μπει σε άλλα δεδομένα πλέον…κουράγιο!) Α! Να προσθέσω ότι μετά τον έλεγχο δεν έχει duty free είναι όλα κλειστά και βγαίνεις κατευθείαν στις εξόδους.

Στο αεροπλάνο,ήταν πολύ καλά, ήμασταν περίπου 15 επιβάτες, οπότε το σέρβις ήταν μια κατάσταση business class. Όλοι φορούσαμε μάσκες, και η πτήση κράτησε 4 ώρες…έφαγα και εδώ να πω ότι εγώ η έξυπνη ήθελα να “προσέξω την διατροφή μου” οπότε έκανα request για low calorie γεύμα, οπότε ενώ οι άλλοι έτρωγαν κοτοπουλάκι εγώ έτρωγα ένα μίξ φάβας, ρυζιού και μαυρομάτικων φασολιών…και δεν τα μπορώ τα όσπρια….ευτυχώς η qatar φημίζεται για το καλό φαγητό και το έφαγα κακήν κακώς, Κλείνει εδώ η παρένθεση. Είδα ταινία και γενικά κύλησε ευχάριστα το τετράωρο.

Φτάνοντας στην Ντόχα…μια λέξη…..ΖΕΣΤΗ…απλά έσκαγες….είπαν 33 βαθμοί πρίν κατέβουμε…λέω…αποκλείεται….23 θα είπα….και όμως…ήταν 33…ακόμα και μέσα στο αεροδρόμιο έσκαγες…και με μάσκα κιόλας ούτε να αναπνεύσεις…

Το αεροδρόμιο στην Ντόχα είναι το Hamad international airport όσοι έχετε περάσει ξέρετε, όσοι δεν έχετε περάσει, να ξέρετε είναι ένα απο τα πιο ωραία αεροδρόμια με πολλά ωραία μαγαζιά που θα λατρέψετε, και χαρακτηριστικό του είναι το μεγάλο κίτρινο αρκούδι(νομίζω αρκούδι είναι…όποιος ξέρει τι είναι να μας πει στα σχόλια) Τώρα, όπως καταλαβαίνετε και εδώ όλα κλειστά…εκτός από burger king και μια καφετέρια…Είχα αναμονή 8 ώρες μέχρι την αναχώρηση για Σεούλ. Έκατσα στην καφετέρια…πήρα ένα τσάι και ένα μικρό μπουκαλάκι νερό (6 ευρώ…ακριβά τα εμιράτα ρε παιδιά) Και με το κακό ίντερνετ προσπαθούσα να μιλήσω με τους γονείς μου( η μαμά μου ξέχασε να μου βάλει τα γνωστά σταυρουλάκια της μην πάθω τίποτα στο ταξίδι οπότε μου έστελνε στο messenger φωτογραφίες εικονίσματα….τι ζω) προσπαθούσα να μιλήσω με τον άντρα μου και το πιο σημαντικό….Προσπαθούσα να βγάλω τη βλακεία με τα low calorie να μην αναγκαστώ να φάω πάλι τίποτα φασόλια!!Όχι και τίποτα άλλο, αλλά την τελευταία φορά που πέταξα με qatar είχε πρωινό κάτι απίστευτα pancakes, έτσι και έτρωγαν όλοι pancakes και εγώ τίποτα φασόλια θα πέθαινα επί τόπου!

Μέτα διαπίστωσα πως η μπαταρία μου έπεφτε επικίνδυνα, επίσης πεινούσα αρκετά και αφού γύρισα γύρω γύρω το αεροδρόμιο δεν βρήκα ούτε μια πρίζα! Και μου έμεναν ακόμα 6 ώρες αναμονής! Οπότε, μετά από ώριμη  σκέψη αποφάσισα να ρωτήσω για τα lounge που έχουν εκεί επί πληρωμή και παρέχουν χώρο φόρτισης, γρήγορο ίντερνετ φαγητό και χώρους ξεκούρασης.

Όταν ρώτησα για τα διαθέσιμα lounge μου είπαν ότι υπάρχουν δυο ανοιχτά αυτήν την στιγμή και αμέσως μου αναφέρθηκαν στο al mourjan business lounge το μεγαλύτερο απο τα lounges στο αεροδρόμιο, στα 127 δολάρια (113 ευρώ) για 6 ώρες. Λοιπόν, οι περισσότεροι θα πουν ότι είναι ακριβό αλλά μέσα είχε εστιατόριο με μπουφέ, εστιατόριο με μενού, business center χώρος να κοιμηθείς(δεν πήγα γιατί θα έχανα την πτήση όπως έχει γίνει και άλλη φορά) χώρος να κάνεις μπάνιο και άλλα. Λοιπόν αφού πλήρωσα, τα έκανα όλα εκτός από το να κοιμηθώ. Να αναφέρω μάλιστα, πως η εξυπηρέτηση στο lounge ήταν 5άστερου ξενοδοχείου! Σου έφερναν ότι χρειάζεσαι και πάντα περνούσαν από όπου και να ήσουν να σου προσφέρουν τσάι, καφέ ή αναψυκτικά ή να σε ρωτήσουν αν θέλεις να κοιμηθείς να σου δείξουν τον χώρο σε περίπτωση που χρειάζεσαι ξεκούραση.

έφαγα στο εστιατόριο κάποια δικά τους φαγητά και μετά, πήγα μια βόλτα από τον μπουφέ με τα γλυκάκια

 

Ξέρω οι φωτογραφίες δεν είναι τόσο καλές, αλλά ήμουν αρκετά κουρασμένη και πεινούσα (χαχα)

Μέχρι εδώ καλά από ότι βλέπετε. Τα δράματα ξεκινούν με το που φτάσαμε Κορέα…..

Λοιπόν το αεροδρόμιο της Κορέας είναι στην Ίντσεον. Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο στις 17.45 και αμέσως είχε τον έλεγχο διαβατηρίων. Όσοι ήταν από την Ευρώπη, μας έδιναν κάτι καρτελάκια και ζητούσαν να τους δώσουμε το χαρτί που συμπληρώνουμε για το αν έχουμε συμπτώματα, και προχωρούσαμε προς τον έλεγχο διαβατηρίων. Εκεί υπήρχαν άνθρωποι σε τραπέζια που έλεγχαν αν έχεις κατεβάσει τις απαραίτητες εφαρμογές στο κινητό σου, συγκεκριμένα είναι 2 εφαρμογές και στις δύο πρέπει κάθε μέρα να σημειώνεις αν έχεις συμπτώματα ή πυρετό και η μία από αυτές ελέγχουν το gps στο τηλέφωνο σου για να ξέρουν που είσαι. Έπρεπε οπωσδήποτε να δηλώσεις κορεάτικο αριθμό τηλεφώνου και έπαιρναν επί τόπου τηλέφωνο να σιγουρευτούν ότι όντως ισχύει ότι είναι το δικό σου. Έλεγχαν την βίζα σου και ρωτούσαν πόσες μέρες θα μείνεις Κορέα. Όποιος δεν έχει σπίτι στην Κορέα είναι αναγκασμένος να μείνει στις ειδικές εγκαταστάσεις για 2 εβδομάδες και για αυτό πληρώνουν 1500 ευρώ. Εγώ θα μείνω Κορέα 77 μέρες συνολικά γιατί πρέπει να γυρίσω πίσω για ετοιμασίες του θρησκευτικού γάμου που θα κάνω. Οπότε μου λένε το επικό..επειδή θα μείνετε λίγες μέρες ίσως χρειαστεί να μείνετε στις εγκαταστάσεις…..Εγκεφαλικά εγώ…Μου είπαν να πάω δίπλα να συμπληρώσω και άλλα χαρτιά και εκεί είδαν τον τύπο της βίζας μου και μου λένε στο σπίτι θα πας (έφυγε ένα βάρος από πάνω μου)  Τα συμπληρώνω και αυτά τα χαρτιά, περνάω τον έλεγχο διαβατηρίων και βγαίνω επιτέλους έξω, και λέω τέλος τώρα μάλλον πάω σπίτι αφού δεν έχω συμπτώματα μάλλον σε αφήνουν και κάνεις εξέταση μετά από κάποιες μέρες…ΑΜ ΔΕ! Με το που βγαίνεις, κοιτάνε πάλι τα διαβατήρια σου βάζουν ένα αυτοκολλητάκι με χρώμα ανάλογο της ηπείρου από όπου είσαι και μετά έρχεται κάποιος άλλος και σε παίρνει και σε πάνε στον χώρο του τεστ για τον ιό και άντε πάλι να γράφεις χαρτιά. Ευτυχώς το τεστ ήταν με μπατονέτες και όχι αίματος. Εκείνη την ώρα ήμουν με έναν Αμερικάνο που είχε έρθει για εθελοντισμό και κάναμε λίγο πλάκα με αυτόν και με τους Κορεάτες όσο περιμέναμε για τα αποτελέσματα να γελάσουμε λίγο. Και πρέπει να αναφέρω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι στα αεροδρόμια για τα τεστ και στις εγκαταστάσεις είναι όλοι εθελοντές και μπράβο για την δουλειά που κάνουν.

Το τεστ όπως είπα ήταν με μπατονέτες..Μια που συγκέντρωνε δείγμα από το στόμα και μια από την μύτη….Αυτό της μύτης τραγικό….μετά ένιωθες ότι η μύτη σου είναι διαμπερείς….Και αφού τελειώσαμε και αυτά, μας είπαν ότι τα αποτελέσματα θα πάρουν ώρα(λογικό με τόσους που εξετάζουν) οπότε για εκείνη την ημέρα θα πηγαίναμε στις εγκαταστάσεις και θα περνούσαμε το βράδυ εκεί. Πήγαμε στα λεωφορεία και εκεί γνώρισα άλλο ένα παιδί, Έλληνα που δουλεύει εδώ και μιλούσαμε (οι πιο φασαριόζοι μέσα στο λεωφορείο) Κανείς δεν ήξερε που ακριβώς πηγαίνουμε και πραγματικά όλοι ήμασταν πολύ κουρασμένοι…Οπότε υπήρχε ένας εκνευρισμός για το που πάμε και πότε θα φτάσουμε….

Φτάσαμε μετά από 2 ώρες δρόμο….και πάλι χαρτιά και εκεί…..Μόλις συμπληρώσαμε τα χαρτιά που χρειάζονταν και εκεί, μας έδωσαν 2 σακούλες μια με φαγητό και μια με οδοντόκρεμα οδοντόβουρτσα χαρτί σαμπουάν κοντίσιονερ και αφρόλουτρο και το κλειδί για το δωμάτιο….Είχα να κουβαλήσω μια βαλίτσα 27 κιλών σε 2 ορόφους….είχα περάσει και την ταλαιπωρία πόσες ώρες οπότε η ψυχική μου κατάσταση ήταν κάπως έτσι…

Το δωμάτιο τώρα….guess what εφ’ οσον ήταν στην εξοχή….δεν υπήρχε κρεβάτι….έχετε δει στις σειρές που κοιμούνται στο πάτωμα με κάτι στρωσίδια; Με αυτά κοιμήθηκα και εγώ….ούτε καναπές….

και κοιμήθηκα βλέποντας world of the married πριν βγει στα sites (σατανικό γέλιο)….

Ο ύπνος….πολύ άβολος….Κατα τι; 7 σηκώθηκα να ετοιμαστώ και να περιμένω τα αποτελέσματα. Μας έφεραν πρωινό στα δωμάτια και κοίταξαν την θερμοκρασία μας, επίσης ότι σκουπίδια είχαμε τα πετάγαμε σε κάτι ειδικές σακούλες σε χαρτόκουτα τα οποία έμοιαζαν με αποκάλυψη ζόμπι (το σκηνικό)

Και στις 9 μας ενημέρωσαν για τα αποτελέσματα (αρνητικό) οπότε γυρίσαμε στο αεροδρόμιο και απο εκεί πήραμε ειδικά ταξί για να πάμε στα σπίτια μας να συνεχίσουμε την Καραντίνα..Και να πω πως δεν μίλαγε κανένας αγγλικά οπότε πάλι καλά που ξέρω τα κορεάτικα που ξέρω….

Αφού ήρθα σπίτι και τελείωσε η περιπέτεια….στο ψυγείο είχα έτοιμο bulgogi απο τον άντρα μου το οποίο το έφαγα όλο, καθώς και το δώρο γενεθλίων μου (είχα πριν λίγες βδομάδες) στο κρεβάτι και έφτιαξε κάπως το κέφι.

Κοιμήθηκα όλο το μεσημέρι και το απόγευμα είχα τηλέφωνο από το κέντρο υγείας και μαντέψτε…δεν μιλούσαν αγγλικά…Πάντων νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου που μπορώ και απαντάω σε όλα χαχαχαχα.

Αυτά….τώρα είμαι δεύτερη μέρα καραντίνας στο σπίτι και στις 10 Μαΐου θα είμαι ελεύθερη επιτέλους…..

Α! και για το άρθρο ερωταπαντήσεων, επειδή θα γίνει αυτήν την εβδομάδα παρακαλώ αφήστε τις ερωτήσεις σας όσοι δεν έχετε κάνει! Αν σας άρεσε το άρθρο πατήστε το αστεράκι!!!

Να είστε καλά και καλή λευτεριά από τις καραντίνες!!!

With love, the mean brunette